என்னவென்று நான் பேசலாம்!

வாசமாக மலர்கள் பேசலாம்
உன் தலைச்சூட நாளும் ஏங்கலாம்
மழையாக வானம் பேசலாம்
நீ நனைவதால் மகிழ்ச்சி கொள்ளலாம்
ஒளியாக நிலவு பேசலாம்
உன் அழகு குறிப்பை கேட்டு வாங்கலாம்
ஒலியாக பறவைகள் பேசலாம்
உன் பேச்சில் மயக்கம் கொள்ளலாம்
கருணையாக இதயம் பேசலாம்
உன் இரக்கத்தில் மனிதம் வாழலாம்
கவிதையாக காதல் பேசலாம்
நீயென்பதால் வார்த்தைகள் இனிமையாகலாம்
மௌனமாக கண்கள் பேசலாம்
அழகுக்கோர் அழகும் ஆகலாம்
என்னவென்று நான் பேசலாம்
சொல்! எப்படி உன்னுயிரில் கலந்துபோகலாம்....

காதலினால்.. உன் காதலினால்...

அன்பே உந்தன் நினைவுகள் இங்கே
உள்ளம் சூழ்ந்து கொல்லுதே
கண்ணில் ஒரு வெள்ளம் இங்கே
என்னை இழுத்து செல்லுதே

காதலினால்.. அது உன் காதலினால்...


மை பூசிய விழிகள் என்னை
மறந்துதான் போனதென்ன
கை கோர்த்து நடந்த நாட்கள்
விலகித்தான் போனதென்ன
நெருக்கம் தான் பிரிந்து சென்று
வேடிக்கை பார்க்குது இன்று
இனிவருமா அந்நாட்கள்
மனமின்று கேட்கிறதே
பதிலேதும் இல்லாமல்
மௌனம் ஒன்று நிறைகிறதே


இரு கைநீட்டி மழைநீரில் நீயும்தான் நனைத்தாயே
ஒரு கைப்பிடித்த நீராலே முகத்தில்தான் அடித்தாயே
நனைவோம் வா என்று என்னைத்தான் இழுத்தாயே
தலை நனைத்த மழைத்துளியை வளைகரத்தால் துடைத்தாயே
தாவணியால் குடை ஒன்றை பிடித்தாயே

மழைக்காலம் வரும் போதெல்லாம்
சொல்லும் அவை நம் கதைகள்
இனிவருமா அந்நாட்கள் மனமின்று கேட்கிறதே
பதிலேதும் இல்லாமல் மௌனம் ஒன்று நிறைகிறதே
பெய்யும் மழைத்துளிகள் இன்று உன் ஞாபகங்களை தெறிக்கிறதே
பொய்யோ உன் பிரிவென்று இதயம் இன்னும் துடிக்கிறதே

காதலினால்.. அது உன் காதலினால்...

உயிர் உருக்கும் நிமிடங்கள்

"சொல்லியாச்சு"

பெரு மூச்சு விட்டபடி
இளைப்பாறிக் கொண்டிருந்த
காதலை சொல்லத்
தவித்த நாட்கள்...

விளையாட்டின்
வெற்றி தோல்வியை
நிர்ணயிக்கும்
கடைசி நிமிடங்களாய்
சுருங்கி

உயிரில் உருகியபடி...

ஒப்புதலுக்கு
கரைந்து கொண்டுடிருந்தன

மற்றுமொரு நாள் காத்திருக்கும்

கோடையில் சருகாகும்
மரங்களில் விழும்
மழை நீர் உயிராகும்

மரமென நானிருந்தேன்
உன் விழிப்பார்வையில்
நான் உயிரானேன்

பற்றுதற்கு தவிக்கும்
கொடிக்கு துனையாகும்
கொம்பே உறவாகும்

கொடியென நானிருந்தேன்
உன் விழிப்பார்வையில்
உறவென்று பற்றானேன்

யாசிக்கும் மனிதருக்கும்
பசி நிறைக்கும்
உணவே வாழ்வாகும்

யாசிப்பவனாய் நானிருந்தேன்
உன் விழிப் பார்வையில்
நேசிக்கும் வாழ்வடைந்தேன்

வருந்தும் உள்ளத்திற்கும்
தேற்றும் ஆறுதல்
ஒரு மருந்தாகும்

வருந்தியவனாய் நானிருந்தேன்
உன் விழிப்பார்வையில்
துயரம் துறந்தவனானேன்

முற்றும் துறந்தவருக்கும்
ஒன்றினை பற்றுவதே
பேரின்ப மகிழ்வாகும்

பற்றற்று நானிருந்தேன்
உன் விழிப்பார்வையில்
பேரின்பம் பெறலானேன்

விழிக்கொரு மொழியிருக்கும்
ஒலியின்றி பல
பொருளுரைக்கும்

ஒலியின்றி நானிருந்தேன்
உன் விழிப்பார்வையில்
பொருட்டென மாறினனே...

இன்னும் பலவிருக்கும்
உன் பார்வைக்கு
என்னோடு...
மற்றுமொரு நாள் காத்திருக்கும்

"டாட்டா"

"செல்லம்.. அம்மா.. பாய்டா!"

தொடரும்
பிஞ்சு விரல்களின்
கையசைப்பில்

 அலுவலகம்
ஒரு இடைவெளியை
நிரப்பியிருந்தது...

வழியும் புன்னகை

சட்டெனப் பூக்கும் பூவின்
மலர்ச்சியென மழலையின்
கன்னக்குழியில் கபடின்றி
வழியும் புன்னகை
விளக்குதற்கோ விளங்குதற்கோ
அவசியமற்று ஓர்
அவசியத்தை கற்பித்து
தேங்குமே இதயத்தில்..

"சார்ஜ்" இன்றி

விளைவுகளின்
கவலையின்றி
மின்சாரக் கம்பிகளின்
மீதமரும் பறவைகளென
காதலின் மீதமர்ந்து
காத்திருக்கிறேன்
பறவையை புறக்கணிக்கும்
மின்சாரமாய்
உன் தவிர்த்தலில்
"சார்ஜ்" இல்லாமல்
தவிக்கிறது "காதல்"